Wat is de ware Sabbat voor christenen?

Toen God de wereld schiep, rustte Hij op de zevende dag. Toen God de tien geboden aan Israël gaf, gebood Hij Israël om ook op de zevende dag te rusten. In Exodus 20:11 staat dat God op de zevende dag rustte van Zijn scheppingswerk en dat Hij daarom die dag zegende en heiligde. In Deuteronomium 5 vinden we de tweede versie van de tien geboden. De reden die God daar geeft om op de Sabbat te rusten, is om het feit te gedenken dat Hij Israël uit Egypte redde. (Deuteronomium 5:15)

De Sabbatswet in het Nieuwe Testament

De Sabbat, die God in het Oude Testament heeft gegeven, is dus de zevende dag. Die begon op vrijdag met zonsondergang en eindigde op zaterdag met zonsondergang. Zo vieren de Joden de Sabbat nog steeds.

Hoe is de situatie in het Nieuwe Testament? In het Nieuwe Testament lezen we dat we niet onder de wet zijn, maar onder de genade (Romeinen 6:14). Christenen hoeven zich niet meer te onderwerpen aan de ceremoniële wet. Het Nieuwe Testament toont op verschillende manieren dat de Sabbatswet niet van toepassing is op christenen:

  • Alle andere negen geboden worden in het Nieuwe Testament herhaald, maar het Sabbatsgebod niet.
  • Paulus schreef nooit aan de niet-Joodse kerken, die hij stichtte, dat ze de Sabbat moesten houden. Aangezien de Sabbat geen deel uitmaakte van hun cultuur, zou dat zeker nodig zijn geweest als Paulus van mening was geweest, dat ze een Sabbatsrust moesten houden.
  • De kerken in het Nieuwe Testament kwamen op zondag samen, niet op de Sabbat, zoals de Joodse synagogen.
  • Paulus leert expliciet dat de Sabbat slechts een schaduw is van de dingen die komen gaan, maar dat de realiteit in Jezus gevonden wordt. Hij geeft ons de hemelse rust. Ook verbiedt Paulus ons om andere mensen te oordelen op basis van het al dan niet vieren van de Sabbat (Colossenzen 2:16-17).

De dag des Heren

De Joden ontmoetten elkaar op de Sabbat. Christenen begonnen samenkomsten te houden op de eerste dag van de week (zie Handelingen 20:7, 1 Korinthe 16:2). Ze deden dat omdat Jezus op de eerste dag van de week (een zondag) uit de dood was opgestaan. En Hij verscheen aan hen in elk geval op de eerste en de tweede zondag, nadat Hij was opgestaan (Johannes 20:19,26). Bijna onmiddellijk werd de zondag ‘de dag des Heren’ (Openbaring 1-10) genoemd.

Het is dus duidelijk dat christenen niet op vrijdag en zaterdag de Sabbat hoeven te houden. Het is ook duidelijk dat de kerk, onder Jezus’ leiding, vanaf het begin haar belangrijkste samenkomsten op zondag hield. Dit betekent niet dat de Sabbatswetten naar de zondag zijn verschoven. We zijn onder de genade, niet onder de wet.

Dat de Sabbat is vervuld in Jezus, en dat we daarom niet meer de Oud-testamentische Sabbatswetten hoeven te volgen, is geweldig nieuws. Maar het zou niet verstandig zijn, als we die vrijheid zouden gebruiken door te zeggen dat we nu gewoon elke dag kunnen werken. Dat de Heere op de zevende dag van Zijn scheppingswerk rustte, is nog steeds een krachtige les voor ons. Rust is een zegen, die we van de Heere ontvangen. Dat de Sabbatswet in Jezus wordt vervuld, betekent waarschijnlijk dat we niet minder maar meer van rust mogen genieten dan in het Oude Testament; dat we ons langer en niet korter op God moeten concentreren dan in het Oude Testament.

Jezus’ vervulling

We hoeven niet bang te zijn dat we zondigen als we op vrijdag, zaterdag of zondag (moeten) werken, maar toch is een geweldige manier om Jezus’ vervulling van de Sabbatswet te eren, dat we de zondag zoveel mogelijk apart zetten om naar de kerk te gaan, om christelijke broeders en zusters te ontmoeten en ons op God te concentreren door gebed, bijbel lezen en het lezen van christelijke boeken.